Święta

W związku ze zbliżającymi się świętami rzuciłam się w wir przygotowań. Mycie okien, odświeżanie ścian, pranie firan,  trzepanie dywanów… choć nie, bo jest wykładzina i ciężko było ją od podłogi oderwać więc poprzestałam na odkurzaniu. Wiadomo, normalne, świąteczne przygotowania.  Sprzątam sobie i nic mi nie przeszkadza. Sąsiad tylko przyszedł się pożegnać bo myślał, że takie duże sprzątanie to się pewnie wyprowadzam.

Następnie gotowanie i pieczenie. W przerwie usiadłam i wyciągnęłam kalendarz, aby rozplanować kiedy, co i jak tj. jakie jedzenie, którego dnia jeść. Tak więc siedzę z tym kalendarzem i nie wierzę… nie widzę poniedziałku?!

Pierwsza myśl to, że chyba kurz z umytych okien przeniósł mi się na okulary. Okulary wypolerowałam tak, że mogłyby służyć jako mikroskop w laboratorium. I rzeczywiście, lepiej wszystko widziałam, tylko poniedziałku w kalendarzu ciągle nie dostrzegałam, to znaczy poniedziałek był, ale Świąt tego dnia już nie. Łudziłam się, że to może jakiś nieaktualny, stary kalendarz, i poszłam szukać innego… i kolejnego… i innego. W żadnym nie było świątecznego poniedziałku! Jeszcze miałam nadzieje, że może przy drukowaniu zapomnieli zaznaczyć w tych kalendarzach… bo przecież za często to Święta Wielkanocne nie wypadają, tylko raz w roku, więc mogli przeoczyć. Niestety głośny huk i kurz uniósł się tylko po tym, jak moja nadzieja runęła.

W Ameryce Święta Wielkanocne obchodzi się tylko w niedziele!

Dopadł mnie stres… pieczenie wszystkich ciast i schabu, gotowanie żurku i pieczenie chleba do niego, robienie pasztetów i kilku sałatek, przygotowanie jajek faszerowanych i innych przystawek. 

Nie, nie to mnie przerażało.

Przerażało mnie tylko jedno: jak to wszystko zjeść w ciągu jednego dnia Świąt – niedzieli?!